Ophelia

Jouw wereld is van zon en water
Je lichaam glanst goudbruin en stralend
je draagt alleen je lange haren
jouw universum kent geen later.
Hier is het altijd nu.

Op je zachte bed van marihuana
zijn wolken nu je dwaze minnaars
en is Parijs een ver fata morgana.
Jouw banlieu kende geen winnaars.
Je vaders riem was hard en pijnlijk
jij smeerde verf op oude scheuren
je kwast gedoopt in bloed en tranen
spoot je je arm vol zachte kleuren.

Ophelia, Ophelia
jij ging je dromen achterna
en nu heeft de zee je in haar macht
je praat met de meeuwen
en zwaait naar dolfijnen
je zingt met je honden in de nacht
naar de maan in het water
hier wordt het nooit later,
hier is alleen maar nu.

Nu word je overmorgen vijftig
En laat de de kou je s’nachts verrekken.
Wordt jouw nu dan toch ook later?
En zal je met de wind vertrekken?

Caminante no hay camino
Want je weet dat er geen weg is
Die ontstaat pas in het gaan
en als je achteromkijkt
als je voorzichtig achteromkijkt
zie je daar het pad waarop je nooit meer zal gaan.
dan is er alleen nog,
ja dan is er alleen nog.
jouw kielzog in zee.